بنظر من ،باید هر روز یه بهونه برای زندگی داشته باشیم،ازاون دست بهونه های حال خوب کنِ که لبخند پهنی میشینه به لب هامون.
مثلا: بعد اتمام روز سخت کاری، به خودمون قول شیرینی بدیم ،این باعث میشه تمام لحظه سخت روز فکر به لحظه اولین گاز از شیرینی مخصوصا ازنوع خامه ای تک به تک وجودمون رضایت و شادی بشه و سختی و کِسل بودن روز رنگ ببازه .
یا قول تماشا فیلم مورد علاقه یا قول رفتن توکافه مورد علاقمون ،یا رفتن به شهر کتاب و خرید کتاب یا خرید یه تک شاخه گل رز برای خودمون و دقایقی چرخ زدن و نفس کشیدن بین یه عالمه گل خوش رنگ و خوشبو .
دونه دونه از این کارهای کوچیک میتونن سهم بزرگی در خلق حال و هوا خوب و بهاری حتی درسخت ترین و سرد ترین روزای زندگی به ما هدیه بِده.
مثل امروز که من به خودم قول ِ پیاده روی و قدم زدن تو پارک را دادم.
ممکنه فردا ، قول خرید کتاب و تایمی رفتن به شهر کتاب و بودن بین یه عالمه کتاب و دیدن قفسه های پراز کتاب به خودم بدم.
شما چی؟؟تصمیم ندارید به خودتون قولی بدین؟
زندگی هنوزم قشنگی های خودشو داره:)
درباره این سایت