خواب و بیدار بودم ،صداشُ شنیدم که با ذوق داره برای مامان حرف میزنه ،،پتو کشیدم روی سرم ،منتظر بودم ببینم میاد سمت اتاقِ من و منو بیدار میکنه ، اصلا واکنشش چیه؟!
درِ اتاق به آرومی باز میکنه، مامانُ صدا میزنه و سوالی ازش میپرسه :عمه خوابه ،چیکار کنم؟!
مامان بهش میگه بیدارش کن. بگو نزدیک افطار بیدارشو.
دستمُ ت میده میگه بیدار شو عمه مادر میگه نزدیک افطارِ،پتو کنار میکشم وچشمم به تیله مشکی چشماش میخوره، سلام میکنه و میگه :عمه ببین لباس پرسپولیس پوشیدم.
میشینم لبه تخت، نگاش میکنم که روبه روم ایستاده ، کفش قرمز ،جوراب سفید قرمز،لباس تیم پرسپولیس .
قربون صدقش میرم ،بغلش میکنم ُ میبوسمش.
بهم میگه : ببین عمه ، لباس واقعی پرسپولیسِ ها ،سرمُ ت میدم میگم بله که واقعیه.
بهم‌میگه عمه میدونی امشب بازیه؟؟
همینطور که تختُ مرتب میکنم بهش میگم :بله که میدونم .پرسپولیس قهرمانه مگه نه؟؟ با تن صدای بالا میگه بلهههه پرسپولیس قهرمانِ .
ساعت ۲۱:۳۰ موقع پخش فوتبالِ ،تمام تایم بازی کنارم نشسته،با هر بار هیجان از سمت بابا ،داداشی یا من، سعی میکنه واکنش نشون بده.
همزاد پنداری میکنه جای تک تک بازیکنا تیم ،با دقت به حرکات و ضربه های توپ نگاه میکنه.
بازی تموم شد ، پرسپولیس قهرمان شد ، همه خوشحالیم ،مخصوصا پسته .
مراسم اهدای مدال و بالا بردن جام واسش تازگی داشت و هزار جور سوال از من یا بابا و داداشی میپرسه.
همین حین، فندق( که بخاطر مهمون داشتن نبودن خونمون ) ،تلفن میزنه به بابا و تبریک میگه ،بعد پسته گوشی تلفن از بابا میگیره و تصاویر بعد برد،مثل نورافشانی و شادی بازیکن ها را برای فندق با جزییات و شیرینی خاصی تعریف میکنه و میپرسه بازی تماشا کرده یا نه؟؟ با وسواس خاصی دونه دونه حرفای فندق را به من میگه و ذوق میکنه که فندق هم بازی تماشا کرده.
یه جور حس رضایت از شنیدن مشابهت های رفتاری و علاقمندی که میفهمه تنها خودش علاقمند به فوتبال و تماشا نبوده.
نمیدونم آینده هنوز آرزوی فوتبالیست شدنُ مثل الان داره یا نه؟؟ اما کاش یادش بمونه ۴ سالگیش فوتبال چقدر دوست داشت .
+هتریک قهرمانی
درباره این سایت